De lente is mijn favoriete jaargetijde. Waarom ik dat vind weet ik eigenlijk niet. Het is wel het begin van het o zo leuke hooikoortsseizoen, maar de temperaturen worden weer wat aangenamer na zo'n lange koude winter met dagen waarop je met bevroren tenen, bevroren haar en bevroren vingers na negen kilometer van je fiets afstapt, en je wordt spontaan vrolijk van de eerste dagen boven de 16 graden. Maar die eerste dagen boven de 16 graden, die zijn al voorbij. We zitten nu gewoon in een hele periode met dagen waarop het warmer dan die 16 graden is. Oftewel; zomer!
Maar ik ben niet echt een zomer mens. Ook geen winter mens trouwens. In de zomer verbrand ik snel en moet ik steeds binnen blijven of de schaduw opzoeken. Iedereen om mij heen wordt lekker bruin en ik blijf wit of word rood en daarna weer wit.
Maar ik wil gewoon de lente terug. Het hoort nog geen zomer te zijn. Er horen nog geen dagen te zijn waarop het 25 graden is. Geef mij maar lekker weer die eerste dagen waarop het boven de 16 graden is en je voor het eerst zonder jas je fiets op kunt stappen om vervolgens met een grote glimlach op je gezicht naar huis te fietsen. Dan ben ik pas echt blij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten